Meestal komt een vraag voor een outplacementtraject, vanwege
ziekte of verstoorde werkverhoudingen of boventalligheid, bij een werkgever
vandaan maar nu stond een werknemer voor mijn bureau. De man was duidelijk
overspannen en sprak van de hak op de tak. De huisarts had rust geadviseerd en
onlangs stond, ondanks het advies van rust, zijn werkgever voor zijn deur. Dit was toch wel de druppel die de emmer, die
toch al te vol zat, over deed lopen! Ik kreeg allerlei anekdotes te horen over
voorvallen op de werkvloer. Na het
aanluisteren van zijn verhaal heb ik in overleg met deze werknemer contact
gezocht met de betreffende werkgever. Deze bleek met de handen in het haar te
zitten en gaf aan geen contact te kunnen krijgen met zijn werknemer. De
werkgever was aanvankelijk wantrouwend want de geboden hulp was immers
ingeschakeld door de werknemer. Na een goed en persoonlijk gesprek bleek de
werkgever bereidwillig om de geboden hulp om de beste oplossing voor beide
partijen te vinden te aanvaarden.
Aangezien er duidelijk sprake was van verstoorde verhoudingen
is er een voortraject ingezet gericht op mediation en het helder krijgen van
het verhaal van beide kanten zodat we gezamenlijk konden zoeken naar een
oplossing. Zowel de werkgever als de werknemer kregen ondersteuning bij dit
proces.
Al snel werd duidelijk dat de werknemer zich erg
verantwoordelijk voelde voor het reilen en zeilen binnen het bedrijf. Hij bleek
een andere visie van kwaliteit van dienstverlening te hebben dan de werkgever
en zich met zaken te bemoeien, welke niet tot zijn taakomschrijving behoorde. Na het duidelijk omschrijven van beide kanten
van het verhaal werd duidelijk dat de werknemer niet meer terug kon en wilde
naar het bedrijf. Ik maakte een duidelijke rapportage over de verstoorde
werkverhoudingen op. De werkgever zag
inmiddels de werknemer als een pakket lasten. Het mediationtraject liep
dan ook uit op het opmaken van een vaststellingsovereenkomst waarin overeen was
gekomen dat de werknemer niet meer terug kon naar het bedrijf. Op grond van
deze vaststellingsovereenkomst kon via het UWV een ontslagvergunning worden
aangevraagd.
Het eigenlijke outplacementtraject kon starten op het moment
dat duidelijk was dat de partijen uit een gingen. Er moest een andere koers
voor de opgeluchte werknemer worden uitgezet. Naast coaching van de werknemer
op de manier waarop hij in zijn werkzaamheden had gestaan en op inzicht in de
patronen welke tot zijn overspannenheid hadden geleid, kwamen de tijdens een
outplacementtraject gebruikelijke vragen aan de orde. Na het onderzoeken van
zijn capaciteiten, interesses en voorkeuren voor mogelijke beroepsvelden werd
het duidelijk dat de man graag voor de klas zou willen staan als leraar. Na een
oriëntatie op de opleidingsmogelijkheden en in overleg met diens vrouw is de
man een verkorte leerroute ingeslagen. Deze opleiding kon worden bekostigd uit
het budget voor het outplacementtraject. Na afloop van de ww-periode kon het
stel financieel een periode overbruggen waarin de man de opleiding zou behalen.
De man heeft een persoonlijke coaching ontvangen om hem te helpen zijn
doelstellingen te behalen. De man staat inmiddels, maar ruim twee jaar later
nadat hij voor het eerst aan mijn bureau stond, in overeenstemming met zijn
wens, voor de klas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten